“Het spijt me, Na mijn ontslag moest ik mijn spullen pakken en het terrein verlaten.
Ik voel geen spijt voor onze liefde; ik berouw eer dat ik onze laatste nacht bij jouw woonwagen heb afgebroken om naar je vaders ochtendtoespraak te gaan. Weet dat ik zielsveel om je geef, en om het kind dat je van me draagt. Houd het veilig voor Nicolaas en die Slang Giuseppe en laat niemand weten dat je het van mij kreeg. Ze zullen het je afnemen. Laat mij gaan; ik zal immers altijd de jouwe blijven. Je Temmer”